Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Χρόνος


365 μερες, 4 εποχες , 1 χρονος :ολα αυτα μαζι αποτελουν εναν λογο να ευχεσαι να μην ειχαν δημιουργηθει ποτε τα γα#@*'να τα ημερολογια

Η φιλη μου "το δουλικο" στις 12 του επομενου μηνα εχει γενεθλια.

21.

Βαδιζοντας λοιπον κανεις στην ΤΡΙΤΗ δεκαετια της ζωης του πως να νιώθει???????

Το μόνο που της εύχομαι ειναι σε αυτην την δεκαετια ο καθρέφτης να είναι τοσο γεναιοδωρος μαζί της οσο και τις προηγουμενες δυο δεκαετίες.Αλλα :"Μηδένα προ του τέλους μακάριζε"

ΥΓ: It's payback time!!!!!! xexexexe!!!!!!!!

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Πονάνε τα μυαλά μου!


Δανείζομαι τον τίτλο ενός έταιρου μπλογκ γιατί πραγματικά δε νομίζω ότι γίνεται να περιγράψει κανείς καλύτερα αυτό που ζούμε!
Πραγματικά σκεφτείτε το λίγο: είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο ακριβώς υλικό και όμως, κάποιοι από μας πιστεύουν ότι οι διαφορές είναι πιο πολλές από τις ομοιότητες μας. Ένταξει, κάποιοι είναι λίγο πιο μαύροι, άλλοι πιο άσπροι και άλλοι λίγο κίτρινοι. Τι σημαίνει όμως αυτό; Όλοι ξεκινάμε από το ίδιο σημείο και όλοι μαζί καταλήγουμε στον άλλο κόσμο!
Έχουμε χωρίσει και τον πλανήτη με γραμμές από 'δω, γραμμές από 'κει λες και μας ανήκει. Κάποιοι άλλοι πιο έξυπνοι, έχουν χτίσει εταιρίες και για να βγάλουν μερικά δολλάρια παραπάνω, δεν δίνουν δεκάρα για τίποτα! Παρατάνε τα απόβλητα τους στις λίμνες και στις θάλασσες σκοτώνοντας κάθε μορφή ζωής. Επίσης, αφού οι φίλοι τους στις κυβερνήσεις και στον στρατό καταστρέψουν ολοσχερώς μια χώρα, παρελαύνουν προσφέροντας δουλειά (ο τόνος θα μπορούσε να μπει και αλλού...) και 'ένα καλύτερο αύριο' για το λαό πληρώνοντας τους κάτι λιγότερο από ένα δολλάριο τη μέρα..Και βέβαια, έχουν φροντίσει να μας κάνουν συνένοχους αφού και 'μεις αγοράζουμε τα προιόντα τους ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά την εκμετάλλευση που κρύβεται από πίσω.
Εμείς του δυτικού κόσμου είμαστε φαινομενικά σε καλύτερη μοίρα. Έχουμε αφθονία φαγητών στα σούπερ μάρκετ (γεμάτα συντηρητικά που στα 30 σου, σου προκαλούν καρκίνο) και ελευθερία λόγου και διαφύλαξη της ιδιωτικής μας ζωής (αλλά οι κάμερες υπάρχουν παντου και μόνοι μας δίνουμε τα προσωπικά μας δεδομένα χωρίς ενδοιασμό μέσω φέισμπουκ). Γενικά όμως, έχουμε δημοκρατία.
Όταν σκέφτομαι όλα αυτά λοιπόν, τα μυαλά μου πονάνε γιατί μου φαίνονται παρανοϊκά. Όλοι είμαστε το ίδιο και έχουμε τα ίδια ακριβώς δικαιώματα πάνω στον πλανήτη και ακόμα μεγαλύτερες υποχρεώσεις. Έλπιζω κάποια μέρα, αυτές οι ανούσιες γραμμές που έχουμε χαράξει να πάψουν να υπάρχουν και δε με νοιάζει αν νομίζετε ότι αυτά που λέω είναι ουτοπικά. Προτιμώ να ονειροπολώ, παρά να ζω αυτή την απομίμηση ζωής- γιατί πραγματική ζωή δεν είναι!