Στην αρχαια ελληνικη μυθολογια ο Διας κοιμηθηκε με την Θεμιδα, την θεα της δικαιοσυνης.Το αποτελεσμα ηταν μια εγκυμοσυνη (μιας και ο Διας φημιζονταν για την γονιμοτητα του ) και λιγο πιο μετα τρεις κορες: η Ατρομος, η Κλωθω και η Λαχεση ,γνωστες και ως μοιρες. Με την γεννηση τους η παντοδυναμια του Διος εληξε, εκεινος που συνεζευξε το συμπαν πλεον υποτασονταν στην δυναμη της μοιρας.Η νομοτελεια που παρουσιαζεται στον μυθο αυτο καθε αλλο παρα τυχαια ειναι.Οι ανθρωποι δημιουργησαν αυτην την ιστορια για να εξηγησουν την αδυναμια τους να καθορισουν το πεπρωμενο τους.Το παρελθον δεν μπορει να αλλαξει(Ατροπος:δεν υπαρχι τροπος) ,το παρον κατευθεινεται απο πολλες συγκυριες(Κλωθω: η πραξη της δημιουργιας ενιαιου νηματος απο πολλες διαφορετικες ινες) και το μελλον που ποτε δεν μπορει να προβλεφθει (Λαχεσις: η τυχη).

Ο συγχρονος ανθρωπος εχει απαλαξει τον εαυτο του απο τετοιες δοξασιες.Η λογικη υπαγορευει πως εμεις οι ιδιοι δημιουργουμε το πεπρωμενο μας.Το παρελθον μας ειναι το παρον που δεν συμπιπτει με την παρουσα χονικη στιγμη, το παρον μας ειναι οι επιλογες μας και το μελλον ειναι ο καρπος των πραξεων μας. Ομως . με το να αποδεχομαστε πως ετσι ειναι , θεωρουμε δεδομενο οτι παντοτε μας δινονταν επιλογες, οτι δηλαδη το παρελθον μας το εχουμε ορισει εμεις.Κατι τετοιο ειναι ατοπο, μιας και δεν επιλεξαμε να υπαρχουμε ουτε να γεννηθουμε απο συγκεκριμενους γονεις , στο συγκεκριμενο χρονικο διαστημα της ανθρωπινης ιστοριας ουτε τις συγκυριες που συνεπεσαν με την γεννηση μας.Αποδειξη:ολοι θα ειχαμε γεννηθει πλουσιοι,υγειοις , εξυπνοι και ομορφοι.

Το παρελοθον μας και δει η παιδικη μας ηλικια μας καθοριζουν.Δεν την επιλεξαμε αλλα ζουμε συμφωνα με τις επιταγες της.Υπαρχουμε μονο ως συμπληροματα των προγονων μας ακομα και οταν προσπαθουμε να ξεφυγουμε απο την μοιρα τους.Οι συγχρονοι το ονομαζουν ψυχολογικα τραυματα.Αυτο που λεω βεβαια μπορει να θεωρηθει ως αντιθετο με το δικαιομα επιλογης.Οχι εγω το μονο που ισχυριζομαι ειναι πως το ευρος των επιλογων μας ειναι καθορισμενο.Στην φυσικη μαθαινουμε πως για καθε δραδη υπαρχει μια αντιδραση.Ετσι λοιπον οι πραξεις μας ειναι κατα κυριο λογο αντιδρασεις στα ερεθισματα του περιβαλλοντος μας.Οι πραξεις αυτες ποικιλουν μεν αλλα δεν ειναι αυθυρπαχτες δε.

Προσεχώς, καταθλιπτική ασυναρτησία..

Σκόρπιες σκέψιες έγραψε η φίλη μου [για μιά ζωή ( ναι εγώ είμαι από αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν στο ''για πάντα'')] και μετά την δική της καταθλιπτική ώρα, ήρθε και η δική μου σειρά να αναρωτηθώ, αν όλα αυτά που κάνουμε, έχουν κάποιο συγκεκριμένο νόημα, αν ποτέ θα επιτευχθεί η ευτυχία, και αν μπορούμε ουρλιάζοντας και κάνοντας άλλα παρόμοια να αλλάξουμε τον κόσμο..
Κι αν τελικά μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αυτός που θα φτιάξουμε, θα αρέσει στους επόμενους; ή θα πρέπει κι αυτοί να παλέψουν για το δικό τους όνειρο? Αλλά ακόμα κι αν αρέσει σε εκείνους, εμείς που -υποτίθεται- θα τον φτιάξουμε, θα προλάβουμε να τον ευχαριστηθούμε; Μάλλον όχι.. είμαστε λοιπόν όλοι μας τόσο ενάρετοι, ώστε να μας ενδιαφέρει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τί θα κάνουν οι επόμενες γενιές, ώστε να φροντίσουμε για αυτές;
Και κάτι άλλο.. θεωρείται αχρείος εκείνος που περιμένει ανταπόδωση από κάποιον στον οποίο έχει προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί;

Θεά

Σκορπιες Σκεψεις..

Δεν ξερω τι παθαινω ωρες ωρες και χωρις προφανη λογο με πιανουν τα υπαρξιακα μου και αναρωτιεμαι αν τελικα υπαρχει καποια ετοιμη φορμουλα στη ζωη για το τι πρεπει να κανεις..
Υπαρχει καποιος που να μπορει να ισχυριστει με σιγουρια οτι ειναι πραγματικα ευτυχισμενος? Και αν ναι, ποσο κραταει? Τι γινεται οταν ολα γυρω σου σε εχουν αναισθητοποιησει σε τετοιο βαθμο που δεν ξερεις αν εισαι σε θεση να νιωσεις οτιδηποτε?
Προσωπικα δεν ξερω πως μπορεις να αντεξεις για πολυ χωρις να σε πιασει εστω και μια μικρη εξαρση καταθλιψης (καλη ωρα!) .. Σιγουρα υπαρχουν πραγματα που σε κανουν να αισθανεσαι καλυτερα και να περνας καλα.. να 'ναι καλα οι φιλοι και ο ερωτας γιατι θα ειχαμε αυτοκτονησει μια ωρα νωρτερα!
Αλλα και παλι, τι μπορεις να κανεις οταν ο κοσμος που ονειρευεσαι δεν ειναι αυτος στον οποιο ζεις?
Οποιαδηποτε προταση δεκτη, σημερα δεν εχω αισιοδοξες απαντησεις!

Ignorance is bliss ... ?

Πόσο τον λατρεύω ΑΥΤΟΝ τον τύπο... νομίζω, ότι είναι το άλλο μου μισό :Ρ

* Θεά *

Μάλιστα...

Και ναί! Σήμερα είναι μία μέρα, που δεν ξεκίνησε καθόλου, μα καθόλου καλά...
Και ναι! έχω νεύρα, αλλά θα μου περάσει.. κάποια στιγμή...
Το θέμα μου όμως είναι το εξής:
Γίνεται να μην εκνευριστείς με ένα παιδί που οι γονείς του πασχίζουν να του προσφέρουν τα πάντα και αυτό απλώς αδιαφορεί;
Και γίνεται εσύ απλώς να το προσπεράσεις και να μην εκνευριστείς, τουλάχιστον, για το υπόλοιπο της εβδομάδας;;;
Φεύ! τα παιδιά είναι παιδιά.. (ευτυχώς!), αλλά ας ανοίξουν και ένα ρημάδι βιβλίο...
*Θεά*

'Μονο τα παιδια αξιζουν'

Αυτο ειναι κατι που ακουσα στην τελευταια πορεια που πηγα, οταν καποιος διαδηλωτης προσπαθουσε να υπερασπιστει τα -ουκ ολιγα- παιδια που πεταγαν πετρες και καθε λογης αντικειμενο προς τα ματ.
Εμεις λοιπον, καλα θα κανουμε να τα αφησουμε ελευθερα να μας πουν επιτελους τι θελουν. Αυτο που ειδα ηταν ενας απεριγραπτος θυμος απο μερους τους, οχι μονο προς την αστυνομια αλλα και προς την υπολοιπη κοινωνια, την οποια ειτε εμεις δημιουργησαμε ειτε με μεγαλη αφελεια συντηρουμε.
Μηπως τελικα ειναι πολυ υποκριτικο απο μερους μας να διαμαρτυρομαστε για τις υλικες ζημιες στην ερμου και στο κολωνακι(οι οποιες αναμφισβητητα ειναι τεραστιες και προκληθηκαν απο κουκουλοφορους και μη) και να μην κοιταμε το βαθυτερο προβλημα?
Μια γενια η οποια δεν ξερει τι της ξημερωνει. Αν θα βρει δουλεια ή στην τελικη αν θα ζει για να ψαξει. Ενα τελειως ξεπεσμενο και παρακμιακο συστημα το οποιο λειτουργει με την ανοχη μας, παρολο που μας ρουφαει το αιμα και προκαλει ζημιες μεγαλυτερες απο αυτες στην ερμου.
Οποτε, νομιζω οτι ο λογος ανηκει στα παιδια γιατι αυτα ξερουν πολυ καλα τι θελουν και ειναι ειλικρινη. Θα μου πειτε, οταν θα μεγαλωσουν μπορει να γινουν και αυτα σαν και εμας. Θα σας απαντησω, μπορει και οχι..

When the law break in

The Clash - Guns Of Brixton

When they kick out your front door
How you gonna come?
With your hands on your head
Or on the trigger of your gun

When the law break in
How you gonna go?
Shot down on the pavement
Or waiting in death row

You can crush us
You can bruise us
But you'll have to answer to
Oh, Guns of Brixton

The money feels good
And your life you like it well
But surely your time will come
As in heaven, as in hell

You see, he feels like Ivan
BORN under the Brixton sun
His game is called survivin'
At the end of the harder they come

You know it means no mercy
They caught him with a gun
No need for the Black Maria
Goodbye to the Brixton sun

You can crush us
You can bruise us
But you'll have to answer to
Oh-the guns of Brixton

When they kick out your front door
How you gonna come?
With your hands on your head
Or on the trigger of your gun

You can crush us
You can bruise us
And even shoot us
But oh- the guns of Brixton

Shot down on the pavement
Waiting in death row
His game was survivin'
As in heaven as in hell

You can crush us
You can bruise us
But you'll have to answer to
Oh, the guns of Brixton
Oh, the guns of Brixton
Oh, the guns of Brixton
Oh, the guns of Brixton
Oh, the guns of Brixton

Νεανικές Αν-ησυχίες..

Την κάψανε λοιπόν την όμορφη Αθήνα μας.. την κάψανε, όχι όμως άνευ λόγου και αιτίας.. Επανάσταση ο λόγος, οργή η αιτία..
Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν.. πολλοί καταδίκασαν τα γεγονότα, πολλοί στεναχωρήθηκαν, μα κανείς από αυτούς δεν τα έβαψε μαύρα..
Γιορτή σήμερα, και όσοι χθές οδύρονταν για το αδικοχαμένο παλικάρι και την κατεστραμένη Αθήνα, ήταν χαμογελαστοί και κεφάτοι..
Τόσο εύκολα λοιπόν ξεχνούν τα όσα διατυμπάνιζαν εχθές;
Και γιατί αυτοί που διαμαρτύρονταν τόσο έντονα για το κάψιμο της Αθήνας, δεν διαμαρτυρήθηκαν και, όταν οι γνωστοί-άγνωστοι της άλλης πλευράς κάψανε τα δάση μας;
Μήπως τελικά το κάνουνε καθαρά για την αντίδραση; ή μήπως ποτέ δεν σκέφτηκαν στα σοβαρά τα όσα υποστηρίζουν;
Από την άλλη, μήπως εμείς έχουμε άδικο;
Αλλά μπορεί ο άνθρωπος, ο μαθημένος σε κάθε είδους επανάσταση, να σκύψει το κεφάλι, και να μείνει άπραγος;

Ενός λεπτού σιγή...

...για το παιδι που χθες το βραδυ σκοτωθηκε απο πυρα αστυνομικου, χωρις να εχει προκαλεσει την συγκεκριμενη αντιδραση.Για την μανα του και την οικογενεια του που δεν θα μπορεσουν να ξεχασουν ποτε. Για τα ΜΜΕ που ασχολουνται ολη μερα και ολη νυχτα, αλλα σε 1 εβδομαδα δεν θα θυμουνται τιποτα, μαζι τους και εμεις. Για οσους εχουν νιωσει στο πετσι τους οτι η ελληνικη αστυνομια δεν υπαρχει για να μας προστατευει, αλλα για να φοβομαστε να κυκλοφορισουμε. Για οσους θα μπορουσαν να ηταν στη θεση του παιδιου. Για την δημοκρατια, που εχει ψοφησει και παρολο που βρωμαει δεν το εχουμε παρει ακομα χαμπαρι..

Το είδαμε και αυτό...

Τα θερμά μας συγχαρητήρια λοιπόν, στην Ελληνική Αστυνομία, που πραγματικά, ξέρει να κάνει πολύ καλά την δουλειά της!
Νεκρό το παιδί, που στα 16 του χρόνια (φυσικά σε αυτή την περίπτωση τους συμφέρει να τον χαρακτηρίσουν ώριμο και υπεύθυνο των πράξεών του..... ενώ σε άλλες περιπτώσεις, θεωρείται περιττό να εκφράσει ακόμη και την άποψή του), έχασε την ζωή του, από το όπλο του, τουλάχιστον, ανεγκέφαλου αστυνομικού, που αποφάσισε, ότι πρέπει να τραβήξει την σκανδάλη, γιατί, αν είναι δυνατόν (!).. ο μικρός επιτέθηκε στο περιπολικό!
Τώρα θα μου πείς, με ποιά λογική; Με την λογική του ηλιθίου φυσικά.. ή για την ακρίβεια με την λογική του χ@στη, που δεν μπορεί στα 30 του, να κουμαντάρει έναν έφηβο! Τί τρομοκράτης και ο 16χρονος όμως ε; κρατούσε ολόκληρο ξύλο (!) και γι΄αυτό, φυσικά και δεν είχε δικαίωμα στη ζωή.. ούτε και στη δικαιοσύνη...
Είναι ντροπη, στη δήθεν πολιτισμένη κοινωνία μας, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.. ντροπή για τους νόμους μας, ντροπή για την δημοκρατία, που η Ελλάδα είναι και το λίκνο της.. ακόμα χειρότερα, ντροπή, για αυτούς που -εμείς επιλέξαμε- να μας κυβερνούν, που δεν ελέγχουν, επαρκώς, τους ανθρώπους, που υποτίθεται μας προστατεύουν.. Συγνώμη, αλλά τέτοιου είδους προστασία, την προσφέρω και μόνη μου.. και στον εαυτό μου και στους γύρω μου..
Και τί φοβερό παράδειγμα που δίνει ο τρόπος αστυνόμευσης στους πολίτες της κοινωνίας..
Αντιστάθηκε, ή έσφαλε; Ε, ας τον σκοτώσουμε (!)
Νόμοι του Χαμουραμπί.. κλεψει χέρι; κόψει χέρι! Τί πολιτισμός! Τί δικαιοσύνη! Τί ασφάλεια!
Ειλικρινά, δεν ξέρω τί είναι χειρότερο... η αστυνόμευση, ή η αναρχία;;

Το σπίτι κοντά στη θάλασσα

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν.
Έτυχε να 'ναι τα χρόνια δίσεχτα πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί
κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά
κάποτε δεν τα βρίσκει το κυνήγι
είταν καλό στα χρόνια μου, πήραν πολλούς τα σκάγια
οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια.
Μη μου μιλάς για τ' αηδόνι μήτε για τον κορυδαλλό
μήτε για τη μικρούλα σουσουράδα
που γράφει νούμερα στο φως με την ουρά της
δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.
Καινούργια στην αρχή, σαν τα μωρά
που πάιζουν στα περβόλια με τα κρόσια του ήλιου,
κεντούν παραθυρόφυλλα χρωματιστά και πόρτες
γυαλιστερές πάνω στη μέρα
όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας αλλάζουν,
ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουν
μ'εκείνους που έμειναν μ'εκείνους που έφυγαν
μ'άλλους που θα γυρίζανε αν μπορούσαν
ή που χαθήκαν, τώρα που έγινε
ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο.

Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω ακόμη
καμιά φορά, κοντά στη θάλασσα, σε κάμαρες γυμνές
μ'ένα κρεββάτι σιδερένιο χωρίς τίποτε δικό μου
κοιτάζοντας τη βραδινήν αράχνη συλλογιέμαι
πως κάποιος ετοιμάζεται να'ρθεί, πως τον στολίζουν
μ'άσπρα και μαύρα ρούχα με πολύχρωμα κοσμήματα
και γύρω του μιλούν σιγά σεβάσμιες δέσποινες
γκρίζα μαλλιά και σκοτεινές δαντέλες,
πως ετοιμάζεται να'ρθεί να μ'αποχαιρετήσει

ή μια γυναίκα ελικοβλέφαρη βαθύζωνη
γυρίζοντας από λιμάνια μεσημβρινά,
Σμύρνη Ρόδο Συρακούσες Αλεξάντρεια,
από κλειστές πολιτείες σαν τα ζεστά παραθυρόφυλλα,
με αρώματα χρυσών καρπών και βότανα,
πως ανεβαίνει τα σκαλιά χωρίς να βλέπει
εκείνους που κοιμήθηκαν κάτω απ' τη σκάλα.

Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις.


Γεώργιος Σεφέρης

Πρωινές ανησυχίες..

Ξημέρωμα χειμώνα... Το καλό μας κοτοπουλάκι, μας παράτησε και έτσι μείναμε τα δυό μας.. Εγώ, η φοβερή θεά και το καημένο μου το δουλικό ( :Ρ) ψάχναμε θεματάκι για να κάνουμε λίγο χαβαλέ.. Η ηλικία γαρ.. στα 2? (δεν λέμε πόσο :Ρ) εξακολουθούμε να έχουμε εφηβικές τάσεις παλιμπαιδισμού! Και γιατί όχι άλλωστε?? (!) Κι ας επιμένουν κάποιοι να βάλουμε μυαλό.. περήφανα τους λέμε ΟΧΙ! Εμείς και οι ήρωες του ΄21 ! ( Σαν την ηλικία μας, την οποία υποτίθεται κρύβουμε.. ) μπαρούφες κυρίες και κύριοι! Εγώ, ελπίζω μέχρι τα 80 (αν ζω μέχρι τότε και έχω γλιτώσει από φόνο αστυνομικού, καρκίνο, Aids κλπς κλπς κλπς μάστιγες του αιώνα) να δρώ σαν 30άρα.. ( Δεν θα πω σαν δεκάχρονο, γιατί θα με πουν ανώριμη και αυτό δεν το θέλουμε :Ρ )

Καλή σας μέρα και καλό μας ξημέρωμα κυρίες και κύριοι!
Το παραλήρημα τελειώνει εδώ! (προς το παρόν βεβαίως-βεβαίως!)

Τί σημαίνει Glitser...

Φίλος, δεν είναι αυτός που για χάρη του και την ζωή σου θα έδινες.. είναι δύσκολες άλλωστε οι εποχές, για τις ηρωικές ψυχές.. Είναι όμως αυτός, που τείχη μπροστά του, ποτέ δεν θα υψώσεις, και μαζί του όλες σου τις σκέψεις θα μοιραστείς, χωρίς να φοβηθείς.. Ο άνθρωπος αυτός, που κάποια στιγμή ωριμάζοντας, θα επιλέξεις και θα κρατήσεις δίπλα σου για τις καλές και τις κακές στιγμές.. που θα ανεχτεί και θα ανεχτείς, κάθε παραξενιά και κάθε χούι, όχι σαν υποχώρηση, αλλά με κατανόηση.. που μαζί του θα γελάσεις, δίχως προφανής λόγος να υπάρχει, και δίπλα του θα κλάψεις χωρίς να ντραπείς.. που μαζί του να μεθύσεις δεν θα φοβηθείς, γιατί θα ξέρεις, οτί το μεθυσμένο χέρι του θα σε κρατήσει.. κι αν πέσεις, θα πέσει κι αυτός μαζί.. αυτός, που ακόμα κι αν χαθείτε, το βλέμμα του με χαμόγελο θα θυμηθείς..


Φίλος είναι αυτός,
που δεν θα χρειαστεί να σου μιλήσει..
το βλέμμα του.. όλα εκείνο θα στα πεί..

Αυτό σημαίνει Glitser για εμένα..

Βumblebee