Όσο η γη γυρίζει..

Όλα άλλαξαν από τότε που ήμουν εγώ παιδί...
Τα μικρά δεν παίζουν πια στους δρόμους, αλάνες, δύσκολα βρίσκεις..
δεν μαθαίνουν, να μετρούν με το πινακάκι με τις μικρές μπιλίτσες, ούτε με τα ξυλάκια.. παίζουν με gameboy και μαθαίνουν τα γράμματα και τους αριθμούς με γκατζετάκια που κυκλοφορούν ειδικά για αυτές τις ηλικίες.. ακόμα και οι μαρκαδόροι carioca άλλαξαν.. δεν κρατάνε πια τόσο πολύ και δεν μπορείς πια να βγάλεις την μύτη και να την γυρίσεις από την άλλη, αν πιέζοντάς τον μαρκαδόρο χαλάσεις την μία άκρη.. κι αυτά είναι λίγα από τα πράγματα που έχουν αλλάξει.. πολύ λίγα και πολύ ασήμαντα..
Τα μικρά παιδιά σήμερα, δεν μαθαίνουν να φαντάζονται.. όλα είναι έτοιμα... και οι έφηβοι δεν μαθαίνουν να ονειρεύονται.. μαθαίνουν μόνο να ακολουθούν, να αντιγράφουν και να καπνίζουν.. στο σχολείο δεν παίζουν κρυφτό και κηνυγητό γιατί είναι πολύ "μεγάλοι" και στο πανεπιστημίο πολύ σοβαροί και πολυάσχολοι.. Είμαστε άραγε εμείς ανώριμοι και οπισθοδρομικοί, ή απλώς οι άνθρωποι αισθάνονται πολύ καταπιεσμένοι και κουρασμένοι για να παίξουν;
Και πώς θα αντιμετώπιζαν οι υπόλοιποι ένα τριαντάρη που παίζει κρυφτό χωρίς σεξουαλικές ή εγκληματικές υπόνοιες; Ένα απλό, αθώο κρυφτό..
Εμείς αλλάζουμε, ή ο κόσμος γύρω μας; ή και τα δύο;
Και ποιό από τα δύο είναι κακό και ποιό καλό; Γιατί εγώ ξέρω, ότι η εξέλιξη είναι καλή.. υπό ποία έννοια όμως; και είναι πάντα καλή, ή πρέπει να είναι και όλοι οι άνθρωποι καλοί, για να είναι και η εξέλιξη;
Και ποιό τέλος πάντων το νόημα όλων αυτών; παλιά δεν ήταν όλα πιο απλά; έλεγες την Ειρήνη φίλη σου, σε έλεγε κι εκείνη, κι αυτό ήταν όλο.. είσασταν και οι δύο ευτυχείς!
Μήπως εμείς οι ίδιοι δυσκολεύουμε την ζωή μας χωρίς λόγο; Έτσι απλά για να μπορούμε να λέμε, ότι είναι δύσκολη.. Τί να πουν και αυτοί που περνούν πραγματικά δύσκολα δηλαδή...;