Θυμαμαι τα μαθηματα φιλοσοφιας που καναμε στο λυκειο, ισως απο τα πιο χρησιμα μαθηματα σε εναν αχρηστο θεσμο γιατι αλλαξε τον τροπο σκεψης μου και με βοηθησε να αμφισβητω συνεχως καποια πραγματα.. Απο τοτε λοιπον, σκεφτομαι συνεχως τον Μυθο του Σπηλαιου του Πλατωνα.
Για να σας φρεσκαρω τη μνημη, ο μυθος περιγραφει καποιους ανθρωπους αλυσοδεμενους ετσι ωστε να μπορουν να βλεπουν μονο τον τοιχο απεναντι τους. Απο εκει ομως, καποιοι αλλοι δημιουργουν σκιες αληθινων αντικειμενων και οι δεσμωτες απο τη στιγμη που μονο αυτα εχουν δει στη ζωη τους, τα θεωρουν αληθινα και ειναι ικανοποιημενοι. Σε καποιο σημειο ομως, μερικοι απο αυτους συνειδητοποιουν σε τι πλανη εχουν πεσει και σπανε τα δεσμα του. Ετσι, δραπετευουν απο την σπηλια και ανεβαινουν στον πραγματικο κοσμο οπου τυφλωνονται απο το φως αλλα σιγα σιγα συνηθιζουν και μετα απο λιγο αποφασιζουν να κατεβουν παλι κατω και να δειξουν στους υπολοιπους δεσμωτες την αληθεια. Εκει ομως τους περιμενει μια δυσαρεστη εκπληξη γιατι οι τελευταιοι δεν τους δεχονται με καθολου μεγαλη ευχαριστηση και μπορει να τους επιτεθουν κιολας.
Βλεπετε μηπως και 'σεις καποιες ομοιοτητες; Αν τυχον καποιος ξεπηδησει απο το κοπαδι και αποφασισει να ζησει τη ζωη του λιγο διαφορετικα, ερχεται αντιμετωπος με την κοινωνια και τους αυταπαγγελτους θεματοφυλακες της - ολους εμας! Σαν καλα προβατακια εχουμε εξελιχθει τοσο πολυ που δεν χρειαζομαστε βοσκο για να μας περιοριζει στο μαντρι, μονοι μας φυλακιζουμε ο ενας τον αλλον και αν καποιος παρεκκλινει γνωριζει τον κοινωνικο αποκλεισμο. Γιατι κατα τ'αλλα ειμαστε καλοι χριστιανοι, αγαπαμε τον πλησιον μας και αναβουμε και ενα κερακι στην εκκλησια..
Γιατι ομως το κανουμε αυτο; Ειναι η αναγκη μας να ανηκουμε στην πλειοψηφια γιατι αυτη προσφερει μεγαλυτερη ασφαλεια; Ή μηπως απλα δεν εχουμε την διαθεση να παλεψουμε για κατι καλυτερο με τον φοβο (ή μαλλον καθησυχασμο) οτι 'ε καλα μωρε δεν ειναι και ολα τοσο χαλια' .
Οντως δεν ειναι ολα τοσο χαλια, γιατι προφανως εχουν μεινει μερικα δαση που δεν εχουν καει ακομα, μερικες φωκιες που δεν εχουν γινει γουνες ή τσαντες, μερικα παιδακια που δεν εχουν πεθανει απο AIDS ή υποσιτισμο, μερικοι ιερεις που δεν τους αρεσει να βιαζουν αγορακια και φυσικα, μερικοι πολιτικοι που ειναι ακομα αγνοι και αξιοι να μας κυβερνησουν!
Κλεινοντας θελω να παραθεσω κατι απο τους αγαπημενους μου Pain of Salvation '' Here in a world split to nations, we fail to see the relations between the Wheel and the Machine '' . Γι'αυτο ας μην παραπονιομαστε, γιατι εμεις ιδιοι αποτελουμε το συστημα που -ισχυριζομαστε- οτι αντιμαχομαστε. Το μονο που αρκει, ειναι να πουμε 'οχι' .
Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
´Οπως είπε και ο μέγας ποιητής Κάλβος,
"Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.."
και οπως αλλιως ειπε ο ιδιος
δεν πιστευω σε τιποτα δεν ελπιζω τιποτα, ειμαι λεφτερος
μια μικρή διόρθωση εδώ... το από πάνω το είπε ο Καζαντζάκης... ;)
αν όταν γεννιόμασταν είχαμε την δυνατότητα να κρίνουμε όσα βλέπουμε και ζούμε τότε ίσως να ζούσαμε σε μια ελευθερη χώρα. Αλλα όταν οι γονείς μας μεγαλωμένοι και οι ίδιο απο τους δικούς τους με κάποια ηλίθια ιδεωδη και πρέπει περνάνε αυτα τα ιδεώδη σαν πρέπει και σε εμάς τους ίδιους τότε δυστυχώς λίγοι είναι αυτοι που ξεχωρίζουν απο το κοπάδι. Λίγοι είναι αυτοι που θα ψάξουν να βρούν ποιες πραγματικά είναι οι δυνατότητες τους και θα προσαρμόσουν τις ζωές τους σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω κι όχι των άλλων.
δικιο εχεις, ο καζαντζακης ηταν...
bitchaki, τελικα οι γονεις μας ειναι οι πρωτοι με τους οποιους ερχομαστε αντιμετωποι γιατι θελουν να ειμαστε ευτυχισμενοι ή τουλαχιστον απατηλα χαρουμενοι
Δημοσίευση σχολίου